Kalbimin derinliklerinde

Kalbimin Derinliklerinde..

Kalbimin derinliklerinde ıssız bir adadayım,
sanki nefes alamadığım anda
nefesini dudaklarımda hissederken buldum seni.
Birdenbire,
hiç beklemediğim bir sessizlikte,
adını mırıldandı içimdeki bütün yaralı sesler.

Uzaklıktın belki,
ama içimde en çok kalan sendin.
Bir çığlık gibi sustum sana.
Her gece,
aynı hayalin yastığımda iz bırakıyor,
ve sen bilmiyorsun:
ben seni düşlerken değil,
uyanmaya kıyamadığım rüyalarda yaşıyorum artık.

Sana sarılamadığım her sabah,
göğsümün ortasında bir yangın büyüyor,
ve ben hiçbir damlayla söndüremiyorum
gözlerimde yankılanan o eksik “sen”i.

Gözlerine bakmayı özledim…
Bakıp da hiçbir şey dememeyi…
Ama kalbimde fısıldadığın o sessiz cümleleri
duyduğum her saniyede
bir adım daha yaklaşıyorum sensizliğin sonsuzluğuna.

Biliyor musun,
beni en çok yokluğun değil,
varlığının benden bu kadar uzak oluşu yaralıyor.
Tenini değil,
tenindeki suskunluğu özlüyorum.
Konuşmalarını değil,
konuşamadıklarımızı.
Ve sen her gün yokluğumun içine biraz daha gömülürken,
ben gözlerinin hatrına kendimden vazgeçiyorum.

Geceleri yıldızlara değil sana bakıyorum,
çünkü artık senin ışığınla aydınlanıyor
bu karanlık gökyüzüm.
Ay bile yarım kalıyor sensiz.
Her şey tamamken eksik…
Çünkü sen yoksun.

Öyle büyüttüm ki seni içimde,
artık içimde bile taşımakta zorlanıyorum.
Adını kalbime mühürledim
ve her atışta bir kere daha çağırıyorum seni:
"Gel..."
Ama sen gelmiyorsun.
Ve ben hâlâ
sana dair her şeyi severken,
seni bile sevemediğim günlerin ağırlığını taşıyorum.

Çünkü bir kadın,
sadece bir adamı sevmez...
Onun susuşunu,
ona kırılışını,
onunla tamamlanamayışını da sever…
Ben seni her halinle sevdim.

Ve biliyorum,
eğer bir gün dönersem,
o ıssız adadan,
yalnız seninle dönerim...
Çünkü seni içimde değil,
nefesimin en son noktasında taşıyorum artık.

Mehmet bildir
06.07.2025