Kalbimin Çıkmaz Sokağında

Sönmüş bir volkanın
Homurtuları sanki!
Aheste atan kalbimin iniltisi
Yeter artık dercesine isyan edişi hayata
Aslında tükenmişliğin belirtisi

Halbuki; ne yangınlar yaşamıştık seninle!
Ne umutlara yelken açmıştık
Ne badirelerden, kıl payı sıyrılıp kaçmıştık.
Şimdi dudak payın bile yok fincanımda
Telvesini taşırdığın hayatımın.

Suçlu ben değilim,bunu sende biliyorsun
Neden! hayatıma şerh koyup üstüme geliyorsun
Hasta bir ihtiyar gibi yıllarca peşine taktın
Şimdi ise yoruldun kalmadı bak takatın
Eskimiş mintan gibi,beni üstünden attın
Kendini bitirdiğin yetmiyormuş gibi
Gençliğimide yaktın.

Yaşam dolu dallarım, yaprak döktü hazandan
Yüreğim yorgun tutsak, mecalim gitti candan
Saatimde bana küs, yenik düştüm zamandan
Galiba gitme vakti, avunduğum mekandan
Hoşça kalın dostlarım, demir aldık limandan

Ömür denen vadenin, doldurduk miadını
Dostlarım unutmasın, bu fakirin adını
Şiirlere ruh olan, kalbimin feryadını
Hatırlayıp ansınlar, sizde kalan yadını
İşte duydunuz dostlar, gönlümün muradını

Dünya hummalı kazan,fani hayat sarnıcı
Nice doldu boşaldı, sanmayın siz kalıcı
Canı veren kim ise, yine odur alıcı
Mutlak bir gün inecek,Azrailin kılıcı
Boynum kıldan incedir, indir bitsin bu acı.