Yaşam zamanı önüne katmış doludizgin geçiyor. Sürekli aynı güzellikleri yaşayamıyorsun. Duygunun doruğuna yaptığın ölümüne tırmanışta, karşına o çıkıyor. Yaşamı boyunca senin gibisine rastlamamıştır. Bunu bilerek, sevgini evren ötesindeki aşk gezegenine taşırsın. Onu çok sevmediğini, canından çok sevdiğini düşünürsün… Aslında şeytan üçgenini hesaplamadığın için yanılmışsındır. Ceylanın beyin yıkama eğitimi almış bir avcının erotik bataklığında saplanmıştır. Elini uzatırsın, gittikçe batar ve çaresizliğin hıçkırığını yudumlarsın… Yapacağın tek şey, şiir yazmaktır.
Korkunun dağlarında
Çobanlar türkü söyler
Sen umutsuzluğunun baharını yaşarken
Öfkem okyanuslardaki
Köpek balıklarının dişlerinde…
Bu duygu soluk alışımın simgesi
Seni bir daha sevebilirmiyim
Gözlerin güler mi
Saçlarında dolaşırken
Dudakların titrer mi…
Yine “aşkım” dermisin…
Biliyorum
Çorak topraklarda
Sürüngenler ölürken
Yeni bir ormanda
Kuşlar anılarımı ötecek
Senin kulakların çınladığında
Orada olmayacağım
Kalbimi yüreğine göm…
Kayıt Tarihi : 8.11.2002 09:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!