Kalbimi Isıtıyorum Şiiri - İdris Çetin

Çayırlar ağladı ve üşüdü,
Kırlangıçlar yuvalarında dondu,
Serçeler ağzı açık kaldı,
Kızıllığın ortasında kaybolan bulutlar,
Tek tek hizaya girmiş sıradağlar,
Bacalardan göklere yükselen,
Yanık sesli dumanlar,
Bu gün çok üşüdünüz.
Bu gece taşlar buz kesti,
Haşaratlar bedensizleşti,
Göller, çaylar, nehirler dondu.
Bu gün düşünceler buz tuttu.
Her bir ağaç çıkma sokağa
Diye sessizce haykırdı.
Aralık, silkeledi ağaçları,
Ağaçlardan örtüler düşünce,
Soğuktan dona kaldı.
Rabbim soğuk havalar bile,
Senin eşsiz en büyük nimetin,
Düşündürüyor beni bu sabaha karşı,
Sen, ne verirsen bize güzeldir,
Buz kesen ayazın tefekkürdür.
Gözyaşlarım ayazla arkadaştır geceleri.
Işıklar donar sokaklarda,
Sokak köpekleri cirit atar,
Ayazların kucağında sabahlar.
Dağların zirvesi kaş eder enginlere,
Ayazlarla selam yollar enginlere.
Üşüyorum çok üşüyorum,
Üşüdükçe daha çok düşünüyorum,
Düşündükçe zamanı bölüyorum,
Zamanı kendime mahkûm ediyorum.
İyi ki soğuklar varsınız,
İyi ki ayazlar varsınız,
Nankör insanlar darsınız,
Şükrü bilmezsiniz
Oturup ağlamazsınız,
Bir damla ayazı çok görürsünüz.
Soğuklar ve ayazlar, sizi seviyorum
Sizin sıcaklığınızla kalbimi ısıtıyorum.

Aralık/2011
Akdağmadeni