Kalbimi Araladım Sessizce Şiiri - Seyran ...

Gizlice
bir perdeyi aralar gibi
açtım kalbimi
ne tam, ne yarım.
Sadece
bir ışığın geçeceği kadar.

Biri duyar mı diye değil,
ben duyabileyim diye fısıldadım.
Henüz yüksek sesle
konuşacak kadar güçlü değildim belki
ama sustuğum yer
artık acıtmıyordu beni.

Bir gülümseme denedim
ayna karşısında
ilk defa kendime
ve o an anladım:
iyileşmek
kendini affetmekle başlıyormuş meğer.

Yıllarca
kendi gölgeme küsmüşüm,
kendi adımı bile
sessiz söylemişim içimden.
Ama şimdi
bir kuşun kanadına yazıyorum adımı,
rüzgâr nereye sürüklerse…

Bir adım attım
kimsesizliğe değil artık
kendi sesime doğru.
Dışarıda biri var mı bilmem
ama içimde
beni duyan
yeni bir “ben” var artık.

Ve bazen
sevmek yeniden başlamaktır,
önce kendinden.
S.GÖL