Biz hiç ayrılmayan iki yakın arkadaştık. Biz diyorum çünkü yediğimiz,içtigimiz ayrı gitmezdi. Birbirimizin halini,her anını biliriz.
Ne sakladıgımız bir sırrımız ne de yalanımız vardı. En azından ben öyle sanıyordum. Dinleyince anlayacaksınız.
Ali ile bizim hayallerimiz bile aynıydı.
Çalışıp çabaladık aynı bölümü kazanmıştık.
Okula beraber gelip beraber gidiyoruz, hiç ayrılmıyorduk. Sonrasında tabi üç kişi olduk hayatıma dünyalar güzeli bir kız girdi.
Her yere üç kişi gitmeye başladık sinemaya bile. Ama alinin bu hali beni üzmeye başlamıştı. Geçmişte ugradıgı ihanet yüzünden aşka olan inancını kaybetmiş, gönül kapılarını kapatmıştı. Kimseye bu gözle bakmıyordu. Baksaydı eger sınıfın en güzel kızının ona olan aşkını farkederdi.
Leyla sınıfın en alımlı en tatlı kızıydı. Gözü ise aliden başkasını görmüyordu.
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta