Kalbime Saplanan Kara Ok

Beni ne duyan var, ne de gören.
Şu kalbime sıkıntıdır giren.
Yok mu hiç derdime çare bilen?
Dertten başka yok yanıma gelen.

Ben hiç kimseye kızamıyorum.
Çünkü nefreti anlamıyorum.
Kimseye dargın kalamıyorum.
Kin tutmasını da bilmiyorum.

Kimi üzgün görsem, üzülürüm.
Mutlu etmek için düşünürüm.
Uğraşıp nihayet güldürürüm.
Sonunda iç yüzünü görürüm.

Kendimi aptal yerine koyarım.
Şu kafamı boş yere yorarım.
Hep düşünüp çareler ararım.
Çünkü ben çok safım ne yapayım.

Dış görünüşte beni severler.
Sözde bu dertlerimi dinlerler.
Halbuki arkamdan da gülerler.
Hepsi benimle dalga geçerler.

Eşek oldu mu semer vuran çok.
Darda oldu mu yardım eden yok.
Saplandı şu kalbime kara ok.
Ben beynimden vuruldum oldum şok.