Rüzgârları çok seviyorum
Senin kokunu, senden bir nefes getiriyorlar
Kokunla doluyor içim
Nefesinle hasret ateşini küllendiriyorum
Güneşi de seviyorum artık
Her günüm sen olup üzerime doğuyor
Çoban yıldızım sen
Yakamozlarında yüzünü seyrettiğim mehtabım sen
Her gün düşler içinde boğulduğum okyanusun sen
Kalbimden kalbine akan sevda nehirleri sen
Bir dağları bir de uzaklıkları sevmiyorum
Senin yüreğin o kadar uzak ki bana
Sanki Kaf dağının ardında
Oysa o kadar iyi geliyorsun ki bana
Yaralı kalbime ilaç
Kederde boğulan ruhumun huzurusun...
©
28 Kasım 2024
09:19
Kayıt Tarihi : 28.11.2024 11:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!