Oyun oynadığı otomatiğe var gücüyle vurdu. “Ulan şerefsiz alet bir seferde ver be! Bugün 500 Euro’mu yedin beş kuruş vermedin. Ne şerefsizmişsin, şerefsizin malı.” Hırsla otomatiğin start düğmesine sert bir yumruk vurdu. Otomatik yine boşa döndü. “Allah’ım deli olacağım ya” diye iç geçirdi.
Kenan hiç bir şey yemeden çıkmıştı evden. Aslında Hollanda’nın doğusunda bir şehirde oturuyordu. Eşi ve bir kızı burada yaşadığı için dün akşam gelmişti buraya. Gece eşi ve kızıyla güzel vakit geçirmiş ama sabahleyin eşi Rumeyza ile kavga etmişlerdi.
Evden hırsla çıkmış doğruca kahvehaneye gitmiş yakın bir pizzacıdan pizza siparişi vermişti. Pizzasını beklerken bir 20 Euro bozdurmuş şans denemek için otomatiğin başına geçmişti. Otomatik başlangıçta biraz puan vermiş daha sonra sayı verecekmiş gibi naz yapmaya başlamıştı. İki bölmeye jackpot düşüyor ama üçüncü bölmeye bir türlü düşmüyordu. “ Ne gıcık makinaymış ya” diye söylendi. Otomatik verdiği sayılarla birlikte 20 Euro’yu da yemişti. Pizzası bir türlü gelmek bilmiyordu. Bir 20 Euro daha bozdurup otomatiğe attı. Bir kahve söyledi. Kahvenin yanına bir sigara yaktı. “Aç karnına da içilmiyor zıkkım” diye mırıldandı. Yine otomatiğin start düğmesine basmaya başlamıştı ki pizzası geldi. Sayıları otomatiğin üzerinde bırakıp kahve içmekten de vazgeçip pizzasını yemek için masanın yanındaki sandalyeye oturup bir kola söyledi.
Yemek yerken düşünmeye başladı. Evliliğinin ilk yıllarını hatırladı. Sabah beşte işe gitmek için erkenden kalkardı. Eşi o saatte uyuyor olurdu. Kenan sabah vardiyası çalışırken Rumeyza gece yatmadan önce eşinin işyerinde yemesi için sefer tasına yiyecek koyar sonra da eşinin kahvaltı yapması için masaya bir şeyler hazırlar öyle yatardı. Kenan’da sabah erken kalktığında bunları yer işine giderdi. Bu rutin bir gelenek halini almıştı. Bu duruma Kenan da alışmıştı. Hey gidi günler diye iç geçirdi Kenan.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta