Kalbimdeki Uyku Şiiri - İbrahim Tunçkaya

Günlerin ayazında
Hayalden ötesi var mı?
Uğrayıpta bulamadığın!

Hayaller ki
Gün ortası aydınlıkta

Karanlığın zulasında
Düşten ötesi var mı?
Dönmeyeni bulmadığın!

Düşler ki karanlığa gebe koynumda
Titriyorum
Terlemişim
Uykusuzum
Gel uyut beni koynunda...

Gözlerin ve uzun parmakların
Tanıklarım
Uçurumlarda asıldı tutanaklarım
Gözlerin ve uzun parmakların
Müşterekken ve hazırda bulunanlarım
Gözlerin ve uzun parmakların
Savunmasız kalır çoğu duruşmalarım

Sonra
Davadan da çekilir bütün avukatlarım
Düşlerim sanıktır
Hükümlüyüm
K/aç bin yıldır tutukluyum
Gel hücremin kapısını aç
Yitirdim oktavlarımı
Sesin sesimde yankılanır
Sesim afrika kadar aç...

Susuyor çığlıklarım
Susuyorum
Ah diyorum
Ne çok susuyorum
Susmalar uzun zaman susuyor

Akşamdır
Yas mevsimidir
Bahtım renginde akşamlar
Akşamlar acının yatağıdır
Yatağı firari uykular

Akşamlar acının yatağıdır
Acılar akşamları başka biçimde
Ah diyorum, yaralarım
Ardın sıra kelepçeli uykularım
Dört yanımı sarar yangın
Yangın başlar içimde
Bir yangın ki her şey yanar, sen dışında, herkes içinde
Kor halinde yangın başlar
Dışarı da
Ne bir ses, ne bir ışık
Ölü bir sessizlik
Penceremin önünde sluetin durur
Külleri savrulurken yangınların içimde
Sen baharsın
Sen tohumsun
Sen çocuksun
Sen uyursun kalbimde