Sevgili Elizabeth,
Eylül’ün son demleri içindeyiz. Ağaçların turuncuya dönen yaprakları, yavaşça dökülürken, sana olan özlemim her geçen gün büyüyor. Her yaprak düştüğünde, içimde sana kavuşma umudum daha da güçleniyor. Eylül, ayrılığı simgeler belki ama aynı zamanda kalbimde seninle yeniden buluşmanın arzusunu taşıyor. Seninle geçireceğimiz her anı, bu mevsimin en güzel anısına dönüştürmek için sabırsızlanıyorum.
Her sabah güneşin doğuşuyla, aklımda yalnızca sen varsın. Rüzgarlar, seni bana fısıldıyor, düşlerimde sana kavuşuyorum. Bu mektubu yazarken bile seni hayal ediyor, rüzgarın sesiyle sana bir şiir yolluyorum. Belki o rüzgar seni bulur ve seni sarıp sarmalar. İşte sana kalbimden bir şiir:
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman