Kalbimdeki nefret Şiiri - Yasemin Güven

Kimseye anlatamadığım dertlerim var...
Kimse acıyarak bakmasın diye mutluluk oyunu oynuyorum...
Döktüğüm gözyaşlarımı görmesinler diye saklıyorum...
Dert ortağım odamın dört duvarları oldu...

Biliyormusun anne sana kızmaktan çok kırgınım içim acıyo...
Neden beni yanlız bıraktın gecenin karanlığına mahkum ettin...
Ne kadar kızarsam kızayım özledim seni sesini ama yoksun...
Biliyorum kara toprak altındasın gelemezsin...

Sen beni niye doğurdun tüm acılara göğüs gelsin diyemi...
Ama olmuyor anne kızın bitti artık yaşayan ölü gibi...
Herkese sana öfkem büyük ben affetsem kalbim affetmiyor...
Neden anne neden çiçek bahcemi soldurdun...

Biliyorum aslında sen hiç sevmedin evlattan saymadın...
Ben bu yüzden asi başına buyruk biri oldum...
Kimseye kendimi anlatamadım anlatmayı beceremedim...
Anlamayada çalışan olmadı değer kıymet veren olmadı...
YASEMİN GÜVEN