Kalbimdeki Menzil Şiiri - Ahmet Nejat Al ...

Sezai Karakoç’un diriliş nefesi hatırasına…

İster yak kalbimi, ister üfle geceme,
Bu gönül sana mühürlüdür ezelde.
Bir adımın yetsin, çözülsün bütün düğümler,
Sensizliğe mecbur değil bu yürek, bu kader.

Geçtin bir rüzgâr gibi—sessiz, ama kalıcı,
Gecemin en karanlık ânıydın parlayan.
Hayalin, bir yıldız gibi iz sürer ruhuma,
Her düş, sana çıkan gizli bir sefer sanılan.

İster aklımı sürgün et, ister zamanımı dondur,
Senli dakikalarla açar içimde çiçek.
Her dize sana dokunur, her hece senle örülür,
Bu kalp, sana yönelmiş bir kıble gibi tek.

Gözlerin bir sırra açılan kapı gibi,
Bakışlarınla silinir mazinin gölgesi.
Sözsüz bir dua olur dudaklarımda ismin,
Bu aşk ne mecaz, ne delilik—
bu bir dirilişin sesi.

Seninle geçen her an, zamandan soyut bir çağ,
Bir rüyanın içindeyim, hem var hem yok gibi.
Kaderim, ellerinle yazılmış sanki,
İçimde bir sen varsın—
Ve o da
Hakikatin en saf hâli.