Kalbimdeki Melek Şiiri - Gürsoy Solmaz

Bu düzende bu sevda yürü demez gönlüme,
Utanırım gelemem, diyemem tek kelime,
Belki sevgim çok yüce, ben layıkın değilim,
Sen imansın, ben dinim taptığın din değilim...

Mabut diye helvayı tapınıp yiyen Ömer,
İbretim olmalıdır...Teselli düşünceler...
Dön iyece geri bak, tekerrür dolu tarih,
Kimin için olmuştur; sonu mutlu bir talih,...

Ve sen hiç bilmiyorsun, adına bedel ahtım,
Olursa korkuyorum; ben ezelden bedbahtım,
Din değiştirmek gibi, akıl mı değiştirsem,
Sevgi diye bir şeye, şekil mi değiştirsem...
Suçlu gibi suskunum, bakarken utanırım,
Esef dolu hissini duymazken de tanırım...
Nolur sanki insaf et, ikram et ki bileyim...
İkrar et, vuslat bildir, kerem etki geleyim...

Oysaki insan garip...fırsata yandığınca
Acılarına yanmaz...Yanar ki... andığınca...
İşte böyle çocukça yazabilirsem şayet,
“İtaat ediniz” diyen sevgi dolu bir ayet,
Hatırlar da dolarım, doldurur satır satır,
Hayalimde melekler, uykumu hatırlatır
Uçar giderler sonra ben uykuda yolcuyken,
Sabahın altısında kaldırır beni busen...