Kalbimdeki bu yangını, kim nereden görecek yâr?
Ateş yanmayan bir yerden hiç böyle duman mı çıkar?
Gönül bahçem zaten talan, içerimde fırtınalar,
Bölük pörçük oldu gayrı, silinmek de hatıralar
Kuru bir yaprak misali, savurdular ikimizi,
Sen gayri çok uzaktasın, ben sensizim buralarda
Sinem üstünde kor ateş, ciğerimi erimekte,
Gözyaşlarım pınar oldu, gönlüm dersen ahuzarda
Kavuşur muyuz bilemem, zaman durmak nedir bilmez
Ecel gelir alır canı, vaktini hiç haber vermez
Boşunadır feryat, figan, ne söylesem fayda etmez
Alın yazısını yazan, neden yazdığını silmez?
Âşık Erman kime desin, derdim böyle çoktur benim,
Göçer gider dert kervanı, yolculara katılmışım.
Âşk denilen bu deryadan, çok vurgun yemiş yüreğim,
Türap olmuş ten bedenim, kabristana atılmışım
22.11.2017
Erman Ulusoy/Kırklareli
Kayıt Tarihi : 23.7.2022 20:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!