05.12.1979 / İstanbul
Sen, içimde büyüyen en sessiz çığlık,
Adını fısıldadıkça yanar dudaklarım.
Gözlerin… karanlığıma düşen ışık,
Baktıkça kendimi bulduğum aynalarım.
Yokluğun, ellerimde kanayan bir yara,
Her gece biraz daha derine işler.
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik



