Sen, içimde büyüyen en sessiz çığlık,
Adını fısıldadıkça yanar dudaklarım.
Gözlerin… karanlığıma düşen ışık,
Baktıkça kendimi bulduğum aynalarım.
Yokluğun, ellerimde kanayan bir yara,
Her gece biraz daha derine işler.
Varlığınsa, kalbimin atışlarına
Sonsuz bir şarkı gibi yeniden düşer.
Sevda dediğin, senin adında gizli,
Ne zaman anılsan, dünya susuyor.
Biliyorum; bu kalp senle çizili,
Sensiz nefes bile eksik kalıyor.
Ben sana, yanmayı göze alarak sevdim,
Aşkın ateşinde kül olsam da razıyım.
Çünkü bilirim;
Bir tek seninle ölümsüzüm,
Bir tek seninle tamamım…
Filozof Sosyolog
Kayıt Tarihi : 10.9.2025 15:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirin ortasında yokluk ve varlık arasındaki karşıtlık, kanayan yaralar ve yeniden doğan şarkılar üzerinden verilmiş; bu, okuyucuda hem acı hem de umut duygusunu aynı anda uyandırıyor. Son bölümler ise, aşkın fedakârlığını ve tutkuyla yanmayı göze almayı vurguluyor; “Bir tek seninle ölümsüzüm, Bir tek seninle tamamım” dizeleriyle doruğa ulaşıyor, aşkın kişiyi hem bütünleyen hem de varlığını anlamlandıran bir güç olduğunu hissettiriyor.
Dili akıcı, ritmi duygu yüklü ve metaforları güçlü. Özellikle varlık-yokluk teması, aşkın yoğun duygusal dinamiklerini çarpıcı bir şekilde aktarıyor. Okuyucu, bu şiirle hem kendi içsel boşluklarını hem de aşkın büyüleyici tamamlayıcılığını hissediyor.
Kaleminiz hep canlı, duygularınız hep derin olsun.
Teşekkür ederim. Okuyan ruhunuz üşümesin, yüreğiniz dert görmesin.
TÜM YORUMLAR (1)