Kalbim vaktine akar, ruhum niçin bizar…

Ne vakit
Yüreğimde bir
Sıcaklık hissetsem
Alıp götüren rüzgârla
Hazzına erişmek istesem
İçinden çıkamadığım sualleri
Hazanın vicdanına terk etsem
Hal melülleşir,
İzan daralır, göz bakarken
Kendiliğinden yaşlar boşalır

Arzın
Dinmeyen dertleri var
İnsanlık adına
Her kim nefsine
Kulluk yaparsa kime zarar
Hakkı tespit,
Batılı ret etmek niçin
Bu kadar bağnazlık içinde çabalar
Asabiyet ve hırs nefsin payesidir,
İhya edildikçe beslenen densizdir,
Kim ona bakar

Gönlümün
Meftun olduğu
Bir hakikat var
Edebi, nezaketi, zarafeti,
Bilgi ve hal terbiyesi
Bir başka bahar
Kalbim sürura hasretken,
Umutlar ihlâsımdan el çekmişken
bu can karşıma çıkar
Edebi nazarı,
Mısralara zerk ettiği hazzı,
Vuslata olan sevdası
Ruhum dostluğuna kapı aralar…