Kalbim sanki bir insan,
Nasıl ağlıyor bazen,
Ne bir yaz, ne bir hazan
Edemedi teselli.
Kalbim kırık ve yorgun,
Göllerden daha durgun,
Sana nasıl bir kırgın;
Çok çektiği besbelli.
Kalbim tutuşup yandı,
Her an seni arandı,
İçe nasıl kapandı
Sen gitmişsin gideli.
Kalbim sanki bir heykel,
İlkelden daha ilkel;
Sevdalardan çekti el
Veda ettin edeli.
(ZEYTİNLER ALTINDA isimli Hece Şiirleri 'nden > 97-98/100)
İsmet BarlıoğluKayıt Tarihi : 25.10.2004 09:59:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İsmet Barlıoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/10/25/kalbim-sanki-bir-insan.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!