Kalbim ruhsuzlar mezarlığı

Çok güruh dolaştı tenhalarımda, 
Açık seçik konuşurlar, 
Yol yordam nedir bilmezler, 
İnsan severcesine sevince, 
Hepsi tabut giyerler.
Kalbim ruhsuzlar mezarlığı.

Çorak yelpazesinin boynuma tütsülediği nefesi, 
Dudaklarının dokuduğu yaşlanmayan yerlerim.
Kalmışız biz bize, 
Aynı gök, aynı mavi, aynı sokak ve minareler üstü kuş kolonisi.
Kalbim ruhsuzlar mezarlığı.

Sesini bırakmadı kasaba, 
Görüntüsünü asfalt aldı kaçırdı, 
Şehrin esenliği rahminde kaldı gündüzün, 
Her ışıltı kapkara.
İrinle boyanmış bir karaltı sarar aklımı.
Kalbim ruhsuzlar mezarlığı.

Kül yiyip karnını doyurmaktadır birkaç sokak canlısı.
Canlılar...Adları insan diye yazılır, 
Şeytan diye okunur, 
İşte onlar korkudur.
Histe korku , işlevde cinayet.
Kalbim ruhsuzlar mezarlığı.

Seyyar katillerin, 
Üzünçlü kahkahaları sarar eşrafı.
Ola ki ben katilim, 
Sevinçli feryadlarınız sarsın dağları.
Kalbim ruhsuzlar mezarlığı.

Şafakta ölüm dirim kargaşası, 
Ve sessizce dibe batan gecenin damı
Artık gece dahi esirgeyemez hiçbir şeyi, 
Bu son değil sonsuzluğun intikamı, 
Ve ölüm çare değil, çaresizliğin yalancısı
Kalbim ruhsuzlar mezarlığı.