Vişne rengi gök
Asma yaprakları yemyeşil
Çoluk çocuk ellerinde kafesler, sonbaharı avlıyor..
Güz bitimine doğru ilerliyor herkes
Beyaz çamaşırlar
Kurumayan ılık hava
Durgun,ıslak ve güneşsiz..
Gölgem ve iskeletimle bir muddet bekleşirim
Kendimi bulamadığım yerdeyim
Garip şekilli dağlar,taşlar yanyana dizilmiş
Adını yeryüzü koymuş Tanrı
Havada kuru toprak,
Toprakta mavi damlalar..
Tutturmuş bir istikamet doğru ilerliyor ayrışarak
Gözlerini kırpmadan,
rastlar diye bir bilindiğe..
Bilinmezlik içinde kargaşalar..
Yeryüzü?
Yeryüzü,aşk-ı kıyamet o an..
Hava sertleşir,
lodosa aldanır çobanaldatan kuşları..
Olabildiğine yalnızlık yağar gökten..
Hava rüzgarsız kalır bir an,
Toplaşır esmer bulutlar,
parça parça dağılır..
Birbirini kovalar günler..
Çimenleri sökülmüş yol kıyısı kaldırımların
Yüreğim atmıyor,
Atmıyor yüreğim..
Güz mevsimi de toparlanıp gidiyor
Toprak ana da beni sevmiyor artık
Kalbim güz mevsimi..
#dezen
(kalbim güz mevsimi artık)
Demir Zengin
Kayıt Tarihi : 16.11.2017 22:41:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!