Kalbim Ezildi Şiiri - Mehmet Cıngır

Artık korkmuyorum
Kalbimin kırılmasından,
Kimsenin bana darılmasından.
Kalbim önce kırıldı,
Sonra ufalandı
Ve nihayet ezildi.
Korkmuyorum,
Artık beni kimse üzemez,
Kimse kalbimi kıramaz;
Kimse kalbimi ezemez.

Sevdiklerim kalbimle birlikte ezildi,
İçeride kaldılar.
Yapıştılar kalbime,dışarı çıkamazlar,
Sevmediklerim dışarıda kaldı,
Onlar da artık içeri giremezler.

Korkmuyorum,
Bundan sonra kalbimi kim kırabilir?
Zaten kırıklarla dopdolu,
Kim ufalayabilir?
Zaten un-ufak,
Kim ezebilir?
Badem ezmesi gibi zaten ezik!
Taksa da koluna altın bilezik
Kapalı ezenlere kalbimin girişi.
Yazık!