Kalbim'e, Şiiri - Hasan Sakman

Güneşle birlikte bir gül açıyor
kıpkırmızı yüzüyle uzaklarda.
Pembeleşmiş teniyle
bir büyücü masal anlatıyor
sihirinin yokluğunda.

İstemiyorsam bir insanı
ne varlığı yakıyor ellerimi
ne de yokluğu gözlerimi.
Ayrılıkla birleşiyor sevgim,
dostluk ağır basıyor
ve kalbime hapsediyorum
bir dostun sözlerini.

Bir gün bitiyor yine,
ay çoktan aldı yerini.
Işığın altında, hafif, biraz loş
sana uzatıyorum ellerimi.
Farkındayım ayrılık vakti geldi ama
ne olur tut,
bırakma ellerimi.
(16 Mayıs 2001)