Kalbim bizar olunca! Şiiri - Mustafa Cil ...

Ne dinlediğim su sesinsen
Ve nede tefekkür eylediğin gecenin güzelliğinden
Ruhunda feveran eden şiddetli sancılardan bizar olarak nefeslendim

Gün içinde ve şahitlerce
Hemhal olduğum dostların muhabbetleri olunca
Kederimden vazgeçerek, düşünmenin inciklerinde böylece serinledim

Kalbimi burkan sızıdan
Ruhumu acıtan kuruntulardan azat olmak istedim
Ve kuytu köşelere çekilerek, yeşilliğin bağrında nağmelerimi dinledim

Ney sesiyle sürura erdim
Bahtımın inhisarındaki hikmetleri tefekkür ettim
Sukut ederek sabrın asudeliğinde muhayyilemi derleyerek nefeslendim

Neden sevgiye çok açtım
Muhabbet hırkasında kanatsız kalarak acındım
Kime ne yaptım, kendi halinde sancılar yaşayan abdiaciz kalan candım

Bu demde neler hatırladım
Aşk acısıyla devran olan nefesleri ibretle andım
İşte o zaman, bir halime baktım ve birde umutlarıma uzandım ağladım

Mutlaka aidiyet mi gerekiyor
Teslimiyet şayet hakka olacaksa neden dışlanıyor
Efendimiz ne diyor, kimler duyarak ivazsız olarak muhabbeti esirgiyor

Çalışmak beni yormuyor
Anlaşılmazlarla kahrolmak ruhumu solduruyor
İşte bu vakit muhabbetim sorgulanıyor ve nüfusa göre makam veriliyor

Oysa ben garibim bilirim
Kimselerden bir şey istemeyecek kadar sefilim
Kendi halime iltica ederek, ahvali mide kalbimin sahibine havale ederim

Nitelikli nefeslere gıpta ederim
Niyazımı peşinen arz ederek selamı gönderirim
Sadece samimiyet beklerim, ruhun aidiyetiyle hemhal olunmasını dilerim

Varlığın saltanatından ürkerim
İnsan kimliğinde vaaz edilen iradeyi öncelerim
Yoksa yaşamak adına beşerliği neyleyim ve bilinçsiz nefesle nereye gideyim