Kalbim aklımın aktığı yere bakmaz

Kalbim , aklımın baktığı yere bakmaz
Akıl kalp arasında
Eşik , öyle bir girdaba girdi ki hendeğe dönüşüyor .

Gölgemden kaçarken karanlıkta buluyorum kendimi
Ne kadar uzaklaştıkça o kadar yaklaşıyorum sanki
Kurulmuş saat gibi
Sırtından izliyorum mavi gözlü şehri .

Deniz kenarı , kayalık üstü döktüm içimi
Ne anılar biriktirdim
Üstü örtülü sandık açıldı şimdi
Küllenen ne varsa saçıldı şimdi
Sakındığım ne varsa görünür şimdi
Heybetim , devrilir şimdi .

Şimdi !
Beni yaralayan şeyleri açığa vurmak ne kadar zor ,
Kendine uzaktan bakmak ne kadar zor
Sırf o tarafa bakmıyorum diye istiflemişim her şeyi ,
Meğer , tuttuğum bu yas hayatımı ele geçirmiş .

Ilık bir bahar gönlümde duran ,
Gözümde bir hicran gözyaşı
Havsalamda , ıslanmış sokakların kaldırımları ,
ışıklı caddeler
Şehrin Ay’ı sönmüş , gel de içimi filtre et şimdi . . .