Sen, bana sevgi verdin.
Sevmeyi öğrettin.
Başımı, dik tutmayı,
Dürüst ve çalışkan olmayı,
İnsan gibi insan, olmayı,
Adam gibi, sevmeyi öğrettin.
Adam gibi.
Sen bana,
Tilkinin, kurnazlığını,
Karganın ağzından, peyniri,
Nasıl çaldığını, değil.
Kurdun, sivri dişlerinin,
Her şeyi nasıl, parçaladığını değil.
Timsahın, gözyaşlarını,
Çıkar savaşlarını, öğretmedin.
Kimseyi,
Kendinden fazla sevme,
Demedin!
Kelebeklerin ömrü, kısa olur.
Kozanı delme, demedin.
Kalbim acıyor, anne!
Kalbim.
28.MART.2008 İSTANBUL
Kayıt Tarihi : 2.4.2008 22:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Kimse, senin gibi, sevmiyor anne!
Kutluyorum vefalı yüreği..
Tam puanımla..
Saygı ve Selamlarımla..
beni ört
beyaz saçlarınla
yüzümü
üşüyorum
sıtma nöbeti tuttu
deprem yedi yüreğim
sıcak gözyaşlarını içir
içim buz tuttu
sevginin ateşiyle buzları erit
ANNE...
Yukardaki satırları başka bir şiire de yazmıştım.Gerçekten anne ve çocuklar ilgili şiirler beni çok etkiler.Allah keder vermesin.Sevgiler...
TÜM YORUMLAR (3)