ayın gövdemizi okşadığı bir temmuz akşamında
bir aşk düşü yalnızlığında çoğalırken sesim
sensizlik,
gecenin gürültüsü olanca hızıyla
yüzümün kıvrımlarına çarpıyordu
o an senin gövden yetişkin bir mermer
soğukluğunda sonsuz uykusundaydı
ruhumun labirentlerinden
bir nehrin coşarlığıyla akıp gittin
kalbim acıyor
kalbim acı…
kalbim…
kal…
Kayıt Tarihi : 30.7.2010 13:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!