Kalbim...
Bir ceviz kabuğu sanki.
Korunmak lazım insanlardan; şehirlerden, köylerden... Gitmek istiyorum buradan.
Neresi benim memleketim?
Sürme beni hayat, bilmediğim hasretlere.
Bir ceviz kabuğunun içindeyim sanki.
Zırhım, benim prangam.
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta