Gözlerini dikmişsin kalbime.
Yalancı bir tutkusun, yalancı...
Yaktın, yandım, kül oldum seninle.
Yalanlarında boğdun sen beni.
Gördün, küllerim suyu kirletti.
Aslında senin tek damlan temiz
Tek sözün dürüst değildi, yangın.
Bense her yalanına inanan
Söylediğin en büyük yalanım
Ateşe doğdun, külde öl'ceksin
Sırlarına gömülür, yalancı
Sırrın benim, kalbime gömül sen
Belki sensiz gerçek olurum ben
Kayıt Tarihi : 30.5.2024 21:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yine berbat bir başlık seçimi ve yine ben. En beceriksiz olduğum konu açıkçası. Bir hikayeme düzgün bir başlık bulabilmek 2 yılımı falan almıştı. Her neyse, bu şiirin öyküsü oldukça komik. Okulla kampa gitmiştik. Arkadaşlarım bir şey için gitmişlerdi ve ben kamp ateşinin etrafında çok tanımadığım öğrencilerle tek kalmıştım. O sırada ateşi izlerken parmaklarım kendi kendilerine kelimeleri yarattı. Ve evet, bu da pek düşünülmemiş bir şiir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!