Kalbe Düşen Ses Gölgeleri

Konuşmadan yürüsek bir yolu.
Gözlerimiz birbirine karışsa.
Çiçek kokuları ulaşıyor bir yerlerden.
Ses oluyorlar,
Sesizliği üzmeden büyüyorlar.

Sen adımı söylesen.
Yalnızca adımı.
Ben sana şiir okusam içimden.
içimin ta içinden.
Sen duymasan.

Sihri bozulmak üzere olan bir büyüsün,
Dokunduğumda dağılacak bir rüya.

Senin sokağını seviyorum ben;
Evinin önünü
Ve tülün arkasından seyrettiğin dünyayı
Ve çocukluğunu
Ve ayrılığını

Tanıdık bir şarkı gibisin
Ve her dinsizin inanışından öte bir sevgidesin.

Konuşmadan yürüyoruz bir yolu.
Konuşsak kırık dökük düşecek cümleler önümüze.

Konuşmadan yürüyorsun bir yolu.
Konuşsan kalbim çizilecek uzak bir şehirde.

Konuşmadan yürüyorum bir yolu.
Konuşsam ta başından anlatırım bu çocukluğu.

Kışı ısıtarak yürüyoruz.
Ve mevsimlerden dilek tutarak uzatıyoruz hayatı.

Bir rüya görmüştün geçenlerde,
Hayra yormuştuk.
Bir aşk oyunu devam ederken,
Gizli bahçelerde isimsiz çocuklar doğuyordu.

Ayrılığa götürüyor her kavuşma sevinci.

Ayrılık vaktinde girmesek başka başka evlere.
Boylu boyunca uzansak bir yatağa.
Birbirimizin uykusunda uyusak
Ve yasaklasak unutmayı.

Sevgiler yan yana
Aynı şehirde,
Başka başka evlerde uyusak bile.

Öylesine bir günde yazıyorum bu şiiri
Sen öylesine okuyorsun.