Kalbe dokundum Şiiri - Recep Altunkaynak

KALBE DOKUNDUM
Gözlerimi diktim kaldım tavana
Satır satır geçmişimi okudum
Kavruldum hasretle ciğerim yandı
Sessizce ağladım kalbe dokundum

Duvarlar üstüme üstüme geldi
Kuru beton resmen kanımı emdi
Yediğim içtiğim burnumdan geldi
Sessizce ağladım kalbe dokundum

Ne zulüm yıllarmış mazide kaldı
Giderken herşeyimi elimden aldı
Bildiğin üstüme resmen çullandı
Sessizce ağladım kalbe dokundum

Ne doktor var idi nede bir hekim
Anladım garibim anladım tekim
Durmayın artık tetiği çekin
Çaresiz ağladım kalbe dokundum

Öksürük başladı beni kuruttu
Yüzümü gidenler çoktan unuttu
Karanlık hapsetti içinde tuttu
Çaresiz ağladım kalbe dokundum

Dinmedi göz yaşım aktıkça aktı
Perde kenarından yıldızlar baktı
Korkudan aklım başımdan çıktı
Korkudan ağladım kalbe dokundum

Yerimden fırladım nargile yaktım
Duman yükseldikçe çaresiz baktım
Yine kendimi çıkmaza soktum
Sessizce ağladım kalbe dokundum

Kendimi aradım hatalı bendim
Değer etmezlere çok değer verdim
Zehiri şerbetten daha çok sevdim
Çaresiz ağladım kalbe dokundum
Recep altunkaynak