Kalan Şiiri - Serap Demirtürk

KALAN...

bir garip tınısı var sabahın
sessizliği yüreği yaralar derinden...
nerde kaldı heyecanın zirvesi
nereye saklandı gençlik iksiri...
şimdi dudaklar bükülü,
eller çaresiz,
gönül kırgın...
umut atının terkisinde duygular,
dört nala giderler ki
ufuk kapkara.
ne bir rehber var elinde fener,
ne ayın şavkından bir iz,
ne güneşten bir merhaba.
kararsız kalmış gün,
doğamıyor zaman.
dakikalar ağıtta,
duygular inler.
ne vakittir bu vakit,
neye gebe zaman...
kime sorulur ki bu soru...
sussun kelimeler,
sussun bakalım...
dökülsün gözyaşları,
yanak denen düz yoldan.
kan çanağı misali kızarsa da
tek liman gözler
ki onlarda saklı
mazi denen heder-i serab.
silinmesin o bari...

serap hoca
1.11.2008 05.10

.