Bir mendil kaldı,
kenarında sökük bir dua,
rüzgâr değse,
sanki sesi duyulacak.
Bir fincan kaldı,
içinde yarım kalan sabahlar,
kahve değil artık,
hatır tutuyor zamanı.
Bir bakış kaldı,
ayna camında gezinen,
ben ne zaman susarsam
o tamamlıyor cümleleri.
Bir dünya kaldı,
küçücük bir dolapta —
kokusu hâlâ orada,
ölüm bile silememiş.
Ve ben,
onun bıraktığı sessizlikten
kendime bir hayat dikiyorum;
her dikişi biraz özlem,
biraz ışık...
30.10.2025, Eskişehir
Kayıt Tarihi : 9.11.2025 22:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!