Tenhalaşan kıyılar, tek tük evler
ürpertir benliğimi, güçsüzleşir ellerim,
kollarım, boşluğun korkutan gizemi.
Sayıların kuvvetini duymalıyım,
diğer insanların kaybolan nefesini.
Aralarından geçip giderken, gözüme
takılan devinimi, tavrı, neşeyi.
Bir garip akıntıdır kalabalıklar,
güvenli, sıcak bir ev gibi.
Gidip geldikleri yol yaşam bereketi.
Devasa bir lezzeti anımsatır hareketi.
05/01/2005
Gökhan OflazoğluKayıt Tarihi : 6.1.2005 02:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!