Kalabalık Şiiri - Vildan Altunbaş

KALABALIK

Hangi gözle etrafı seyredeyim! ,
Hangi Yüz ki! benimdir diyeyim,
Kaybettim kendimi,yerde mi? gökte mi ? ,
Bu kalabalıkla bütünleştim sanki,

Bu yürümek bile değil! ,
Ayak parmak uçlarımda,
Bastığım bir çukur mu? ,
Tümsektemiyim yoksa? ,

Bir kalabalık ki! herkesi yutmakta! ,
Demin yanımda duran kadın,
Şimdi metrelerce uzaklıkta! ,
İnsanlar deniz olmuş, dalgalanmakta! .

Biz dört kişiydik,biri oyana öbürü bu yana gitti! ,
Vakit geçiyor artık onları aramakla,
Sanki! oynuyoruz köşe kapmaca! ,
Tevafuk dedikleri,ummadığımızı bulmada! .

Kalabalığın içinde sankince duran hava,
Rüzgar açıkta bulduğunu tokatlamakta! ,
Biz eyleniyoruz güya! ,
Rüzgar bizimle eylencenin tadını çıkarmakta! .

Dertlerden sıkıntılardan, birazda olsa uzak durmak,
Müzikle coşan, şenlik alanlarında! ,
O zaman yaz geçmeden gönlü ferahlandırmalı,
Umutlandır yaz umutsuz olanları! .

Herkes ne güzel dengiyle geziyor! ,
Bana denk düşen yalnızlık kollarıma giriyor,
Kah bana aşk ilan ediyor,kah dondurmalar ısmarlıyor! ,
Şu çapkın yalnızlık böylesi bir kalabalıkta beni nasıl buluyor.

07.06.2003

yazan:Vildan Demirci Altunbaş

…..ah şu çapkın yalnızlık…..