Gitme, ey ruhumu var eden nefes,
Can evimin sahibi, içimdeki sır.
Yokluğun bir boşluk, duyulmaz ses,
Varlığınla anlam bulur bu asır.
Gözlerimde nur, sendendir o parlaklık,
Sensiz bakışlarım donuk, yönsüz gezer.
Sözlerimde heves, sendendir o sıcaklık,
Sensiz kelimelerim soğuk, ruhu üzer.
Gönlümde yangın, alev alev özlemin,
Küller savrulur sensiz her bir yana.
Gecemde har, karanlık en derin,
Umutsuz bir bekleyiş düşer her ana.
Sensiz yolları yürüyemem, gitme,
Adımlarım ağırlaşır, yol görünmez olur.
Sen canımsın, candan öte, inkâr etme,
Kal ki bu virane gönül sende huzur bulur.
Gitme, ey ruhuma üflenen nefes,
Aşkınla var oldum, sensizim heves.
Bu fani bedende candasın, heves,
Kal yanımda, gitme, sonsuz güneş!
Ahmet Nejat Alperen
Kayıt Tarihi : 27.3.2025 21:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiir, insan ruhunun en derin çağrısıdır; bazen bir yakarış, bazen de bir kavuşma ümidiyle süzülen nağmelerdir. "Gitme" adlı bu şiir, varlığıyla hayat bulan, yokluğuyla hüzne dönüşen bir sevdanın sesidir. Şair, ilahi bir aşka seslenir; nefesini, ışığını, varlığını kendisinde hisseden bir ruhun, ayrılığa direnmesini anlatır. Her dizede bir teslimiyet, bir arayış ve kaybolmamak için sarılınan bir umut vardır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!