Kal Dedim Şiiri - Mehmet Avcı

Kal dedim
Köklerini toprağa salmış yorgun ağaç
Yara yara çıkarma kalbimden saldığın köklerini
...İçimde deltasını şaşırmış nehir kururken
Gözlerimin dinmek bilmez kaynağı sensin
Annemin koynu gibi sıcak koynunu aç
Kal dedim

Al dedim
Ömrümden çok uzağa düşmüş kuru yaprak
Savrulurken kasırgalar önünde
Kopan candır damarlarından
Akışını, bakışını şaşırmış gözlerinden
Kabuk tutmayan yarandan
Bana da bir mevsim
Al dedim

Sal dedim
Hangi şehri soluyorsan fark etmez
Savur senden bir parça sahra gönlüme
Yeşersin umutlarım
Yeşersin yüreğimdeki vaha
Adınla başlayan bir şiir tut
Sal dedim

Bal dedim
Dilinden düşen her söz
Yerden yere salsa da sevginden aç gönlümü
Kurşunsa da anlıma isabet edecek
Vurgun yemiş nefesimse de
Her söylediğin söz
Bal dedim

Çal dedim
Bende kalan ne varsa
Hepsinin tut ellerinden
Onlar yoksul çocuklar
Peygamber emaneti yetim yavrular
Saçlarını okşayıp bir gülücük
Çal dedim

Hal dedim
Başını dizlerine yaslamış resim
Titreyen soluğumda korkak nefesim
Sensizliğe çaresiz bir isim
Bitmiş bir hayat
Sensiz bir mevsim
Hal dedim

26.04.2010 - Ağrı