Kâkülün Şiiri - Mustafa Sinan Ay

Sanki bir sırrını gizliyor gibi,
Ardına saklanmış inceden tülün.
Uzaktan bir meçhul izliyor gibi,
Gözünün önüne düşer kâkülün,

Bir eşi benzeri yoktur kanımca,
Kendini övgüye toktur kanımca,
Alnından fırlayan oktur kanımca,
Kaşının yayını gerer kâkülün.

Dili olur aşka düşen bülbülün,
Kokusunu çalar salkım sümbülün,
Kâh menekşe, kâh karanfil, kâh gülün,
Çiçekten peteğe girer kâkülün.

Her biri rengini almış kömürden,
Düşse tek bir teli gider ömürden,
Bıçaktan keskindir, düzdür demirden,
Destanlaşır birer birer kâkülün.

Gülünce yüzüne yayılır biraz,
Dudağa bal olur, gamzeye kiraz,
Sinan’a sorsalar bütün bunlar az,
Dünyanın hükmünü sürer kâkülün.