Kâkül Şiiri - Deniz Ercivan

bana saçları dikenlenmemiş bir gökle bak ömür kız
ben de kesmemişim henüz kâkülünü onaltı yaşımın
annemin alnı uzak bir coğrafyada
ikamette değilmiş henüz
mor hüzünlerden çatlatmamış çatısı
bilmediğimiz bir köymüş nemli sahanlık
bana işte öyle biraz...

ucu yakılmamış romanlarmış daha gözlerin
eleğimizden güneşli türküler geçiren günlerle
el ele damlayan taneleri gibi akasya ağacının
kadar beyaz, kadar mevsim, kadar yaz
başımı hiç ağlatmamış alt yazılar
kadrajında sargın sevinç,
tüm filmlerin bakiymiş adı
işte öyle ömür kız......

vakitlerden kızların avuçlarına karanfil işlediği
oğlanların toprak yollara kilim dokuduğu
seccadaler ve oyalı mendiller sürgünmüş hala
hiç kimsenin hiç kimsesi ölmemiş
ben duru bir deniz
martı da silmemişim
bir ölümlünün yüzünden

Sonra Lidya tarihi gibi mağrur ve yıkılmaz
Krezus da yenilmemiş Kyros'a
Tmolos kadar dingin işte öyle
gömütsüz gözlerle biraz...

(filiz için)