Kaktüs tarlasında bir Güneş

Kapılar açıldı.
İçerden uçarak çıkan kelebekler
Sardı dört bir yanımı
Fısıldadılar insanlığı
Vücudumun her zerresine…
Unutulmuş ve kurumuş ruhum
Can simidi görevi gören
Bu kutlu nefesle canlanıverdi.
Beslendi, kana kana içti insanlığı.
Dallandı bünyem
Filiz verdi, çiçek açtı hücrelerimde.
Yokken var olmanın garipliği
Titretti, salladı bir deprem edasıyla.
Tohumuma yazılmış destanlar
Yaratıcımın bana selamı
Ve hediyesiymiş meğer.
Anladım ve tasdik ettim.
Etrafımda beni kapsayan kaktüsler içinde.
Bazılarının dikenleri bir sinek kadar
Bazıları ise kınından çıkmış bir kılıç sanki.
Ne yaptım ki onlara?
Suçum aynı havayı solumak mı?
Ya da aynı anda beslenmek mi?
Yaratıcının sonsuz sunduğu nimetlerden…
Eyyy HAK, Eyyy VİCDAN…
Bir büyücü endamıyla
Dokunuverseniz şu kapalı gözlere
Çeviriverseniz papatyalara
Batmalar bitip okşasa yaratılanları
Bitse bu mücadele
Mutlu olsa ya herkes…

O an bir güneş gördüm ve ses işittim.
Bizi besleyen güneş.
Solmamızı engelleyip
Her an diri tutmaya çalışan eğitici…
Kulak verdim ve tekrar anladım.
Kaktüsleri yaratan niye yaratmış?
Her şey bir mücadele, bir sınavmış…
Ne de güzel konuşuyor ve aydınlatıyor bizi.
Onun yaydığı nur bazı kaktüsleri
Dev mi dev kiraz ağaçlarına çeviri verdi.
Bu nasıl bir nur, nasıl bir endam?
Tasdik ve kabul ettim.
Kulağını kapayan kaktüslere inat
Bir kez daha anladım.
Her kaktüs çevrilmez papatyalara,
Göremez insanlığı…
Ama o billur ışık hep tepede
Bir umut belki bir gün…
Güneşin kalbinden yayılan
Şu sonsuz sevgi…
Sonra döndüm,
Üzerimdeki her yaprakla, şu muazzam ışıltıya.
Damarlarımda gezinen nurlu su
Bende başlayan bir yükseliş…
O muhteşem parıltıya dönen herkes
İçine çektiği kadar eşsiz ışıltıyla
Yerden kesildi ayakları,
Ve yükseldiler.

Işığından tutunanları
Bir karadelik gibi çekiyor kendisine.
Kaktüs tarlasından kurtarıyor herkesi.
Ve bir kez daha tasdik ettim.
Şükrettim kendime
Ya kaktüs olsaydım…
Yükseldikçe baktım arkama
Mücadele kaldığı yerden devam ediyor.
Benim yerime bir çiçek daha filiz vermiş.
Benden sonra, benim yerime
Bir tohum daha atılıvermiş.
Bir kez daha anladım.
Hiçbir şey nasıl bize ait olsun ki?
Yaratılmış şu bedenler
Nasıl yaratıcısından başkasına bağlı olsun ki?
Işığa ulaştığımda
Döndüm arkama,
Ve son bir kez daha baktım…
Sonra, kapılar kapandı.