Kainat Ağacı Konuşunca

Der ki kainat ağacı;
"Bahçevanım Allah benim.
Meyvelerim tatlı acı,
Budayanım Allah benim.

Var olduğum günden beri,
Nice yaprak, çiçek, meyve,
Sundum birbirinden iyi,
Doldurdular heybe heybe.

"Kün" emriyle var oldum ben,
Büyük olduğuma bakma.
Aynı kanundur işleyen,
Gül, sümbülden farkım yok ha.

Öyle kudret ki hükmeden,
Bana, sana şekil verir.
Daim O'dur düzenleyen,
Ülke ülke şehir şehir.

Aylar, güneşler, yıldızlar,
Bende açtı çiçek, yaprak.
Tomurcuğum bahar yazlar,
Bende esir; kara toprak.

İşte ondan beslenirim,
Enerji, iplikçik diyorlar.
Mimarımdır Allah benim,
Odur bana tek zimamdar.

Tek bir şeyden her bir şeyi,
Yaratıyor o zat büyük.
Bir şey yapan, her bir şeyi,
Onca birdir büyük küçük.

O var eder ve yok eder,
Onun için zorluk yoktur.
Zerre küre hep birdirler,
Bunun örnekleri çoktur .

Ben de bir gün öleceğim,
Vaktim saatim gelince.
Solup döküleceğim,
Kalmayacak gündüz, gece.

Ondan sonra haşir, neşir,
Ve de mahşer, mizan olur.
İyi kötü hep bilinir,
Herkes layığını bulur.

İşte böyle aziz dostlar,
Ben kainat ağacıyım.
Sizin için yaz-güz dostlar,
Ben de Hakk'a duacıyım."