Kahya Şiiri - Berivan Maruf

Kur masayı kahya!
Böyle mehtaba iki tek atmazsan,
vururlar adamı bu çağda.
Hele birde seher vakti bırakmışsa ellerini
bilmem neyin kızı, durma diz şişeleri
ard ardına

Bu gün yıkama paltomu kahya...
Hala kokusu duruyor sarı saçlarından dökülen papatyaların.
Dokunma,buram buram süzülsün odamda...

Şöyle güzel bir plak seç kahya...
Bana yalnızca onu anlatsın.
Sahil yolunda koşarken,
omuzlarından düşen hırkasını söylesin
"Ne güzel de parlıyordu buğday teni." desin...

Gel sende otur kahya...
Bir kadehte kendine koy.
Bu gece benden izin sana..
Ne varsa ayrılığın bohçasında, dök masaya.
Gidenlere iç, gideceklere iç...
Yalnızca ağla kahya...
Gözyaşları tek çaredir, yürekteki yangına...