Kahverengi İlkbaharlar Şiiri - Hasan Yen ...

Kardeş gibi baktılar hep
Öyle görülmeye hasret kaldıkları için
Yaramaz insan çoktu etraflarında
Ağızlarını açmış bekleyen
Ellerini ovuşturan, gözlerini dikip kalan
Leş yiyiciler, akbabalar, simsarlar
Çoktu etraflarında ulu orta yanlarını bekleyen.
Kardeş gibi bakmadıklarına
Açık vermiyor değillerdi hani bunlarda
Kime ne dersin, kime nasihat
Kardeş gibi baktılar hep
Olmazdı bizden onlara aşk

Arkadaş gibi tokalaştılar hep
Zorla sevdirilmekten bıktıkları için
Sevdayı başka anlatacak sözleri vardı mutlaka
Sevgiyi bambaşka yönüyle görme muhabbetleri
İşi düşmediği zaman aramayacağı yüzsüzlükleri
Birileri garanti olsun yalnızlığıma der gibi vaziyetleri
Ele güne karşı, kendini temiz gösterecek birkaç şahsiyetleri
Olsun diye hayatlarında, arkadaş gibi görüştüler hep
Yakamazdı bizim ellerimiz onların kalplerine ateş

Dost gibi sarıldılar hep
Elini verdiklerinden, kollarını kurtaramadıkları için
Herkesi aynı sandılar, aynı ayrılık, aynı acı, aynı gözyaşları sonunda
Sandılar ki izan yok, terbiye yok, varsa bir tek o vefasızlık var
Yine de vazgeçmediler, doğru biri çıkar karşımıza diye aradılar hep
Farklı olduğumuzu bilmiyor değillerdi hani
Aradıkları doğrulukların içinde iş vardı
İşin içinde gösteriş, gösterişin içinde aşk
Aşkın sonu gittikçe kötüye gidiyordu
Kâh zevke, kâh sapkınlığa, maddiyata, orospuluğa
Aşk gittikçe kötüye gidiyordu
Bunlara sarılmak için, işlerine gelmediklerine dost gibi yaklaştılar hep
Bilmiyor değillerdi hani onlar da farklı olduğumuzu
Ama olmazdı, çıkmazdı bizden onlara ne ekmek, ne de aş.

(27.05.2007)