Kahverengi Gözler Şiiri - Gülçin Şahin

Kahverengi gözlerin akıyor
Kelimeler damardan sızlatıyor
Yakıyor etrafa aşıkları deli ediyor
O saçların yok mu
O uzun yolları ulaşılmaz mevsimleri
Ulaşılmayan yıldızları
Anlatıyor bir tanem
Gördüğüm en güzel nur
Akıyor kelimelere sığdıramıyorum
Yakıyor etrafı bedeni sarıyor
Beni derinden çevreliyor

Allahım ne güzel yaratmışsın insanları
Sana gıpta duruyorum her gün
Gözümden yaşlar akıyor içime
Göz denizinde her mevsimi yaşıyorum
Tarifi imkansız duygular var
Oluşturuyor içimde ilkbahar yaz sonbahar
Hepsi birşey anlatıyor
Çevreme baktıkça
Günlerim geçtikçe
Penceremde otururken bile
Hep göz denizinde yaşıyorum kayboluyorum derinlerde

Kış mevsiminde gözlerim görmez kimseyi
İlkbaharda dolar bahçem çiçeklerle
Yaz geldi mi durduramaz hiç kimse içimdeki yangınları ateşi
Bırakırım kendimi okyanuslara
Dalar gider yüreğim sonsuz aşklara
Mevsimler herbiri anlamlı
İçinde dolaştığım bahçe
Gözyaşımı akıttığım bir nehir
İçinde yalnızlıklarımı suçlarımı unuttuğum bir kale
Sevince varmanın mutluluğu
Sonsuzluğa ulaşmanın verdiği huzur
Ellerimin sevgi bulduğu
Bağrımda yanan aşk ateşinin sulandığı bir mabet

Gözler ah gözler
Beni benden aldınız
Okyanusa bıraktınız
Kaldım yalnız bir kuş gibi
Hapis oldum göz kalesine
Çıkamıyorum içinden kaldım tek kurtulacağım elinden
Zalim gözler
Yakmayın yeter beni
Bırakın beni sonsuzluğa
Uçayım gideyim kaçayım sizden
Mutlu olup dans edeyim uzaklarda
Gemilerde dolaşayım hayaller göreyim
Sabır verin bana unutayım sizi
Kaybolayım uzakta
Yok oldu bu şair değin
Gömüldü göz denizine.