Kahve telvesinde Şiiri - Mahmut Çiçekdağı

Kahvenin telvelerinde seni ararken

Kahve fincanı kırıldı

Yıldızlar kayarken seni dilek tutacağımda

Hepsi söndüler

Ağaçların dallarına sensizliğin eşarbını

Bağlayacağında dallar boyunlarını büktüler

Sokak kaldırımlarının soğuğuna

Sensizliği soğutayım diye uzandığımda

Özlemlerimi ısıttılar

Rüzgârın esmesine anılarını serptiğimde

Geri bana gönderdiler

Kâğıtta dökeyim dedim duygularımı

Kâğıt buruştu kalem yazmaz oldu

Sanki hüzünlerin nefesime idam sehpasını

Kurdular

Ben de seni sensizliği götüreyim dedim bu akşam ezanıyla

Sevdam toprak olsun

Selalar üzerimi örtsünler

Sevdiğim

Ömrüme karışsın güller

Bana kalsın dikenler

Sızlanmalar

Elveda