ben, bir yudum kahve
sen, sabah içilen ilk sigara
beni kolay yudumladı hayat
seni üflerken uzaklara
kandan dudaklar arasında
son kez bakmak isterken sana
birşeyler cız etti,
bittik bir kül tablasında
çoktan karışmıştın rüzgara
güzeldik be ikimiz
o kadar güzel ki, çabuk tüketildik
kırmızı jelatin kaplı sen
karanlık ama orta şekerli ben
dumanına karışırdı dumanım
bir dudağı paylaşırken
şimdi kanser bir hayatın
hücreleri arasında
hergün ölüyorum
şimdi esen her rüzgarda
senin kokunu arıyorum
ne olursa olsun
roller değişti
şimdi hayat ölümü bekliyor
ama ben seni bekliyorum
eseceksin... biliyorum!
Kayıt Tarihi : 26.8.2010 14:02:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!