Kahve Rengi Hüzünlerle Gelir Akşam Kuşluğu

kahve rengi hüzünlerle gelir akşam kuşluğu
bana bir gün daha bağışlasan sevgilim n’olur
üzerimdeki bu salt haziran ağlayışlı boşluğu
gözlerimin havzasından bıraksam da olur
bırakmasam da

herhangi bir saatim yok kendime ait bir iç ülkem
hayat sade kendine akar mevsim bir kendine soğur
göç kuşları sendeler kalbimde çağıranım yok
randevusuzum
saatler 12’yi vurduğunda başlar aymazlığım tek dengem
dengesizliğim
anlasan da beni
anlamasan da

bilmem
nihavend tonlarında mıyız sevgilim çok sesli
yoksa hüzzam perçemleriyle saçlarının dağınıklığı mı
olur olmadık yerde rast’laştığımız ahlaştığımız
sen bilmesen de olur aşk bu tüm makamlar detone
sesim kumru olur konar pencerene tartışmasız
dinlesen de beni
dinlemesen de