Gecenin bir vakti.
Bir dirhem uyku yok gözlerimde.
Kahve mi içsem ne?
Düşünceler darmadağın.
Atamızdan duymuştum,
Sabaha kadar taş taşırlarmış.
“Deli mi bunlar?” derdim, değilmiş meğer.
Ne taşı bitiyor,
Ne kayası,
Ne çakılı...
Hepsi bir araya gelse,
Bir duvar örmez...
Kahve mi içsem ne?
Kokusu dindirir belki,
İçimdeki hırçın lodosu.
Dumanı üstünde,
Kokusu içimde.
İki fincan kahve yaptım,
Biri bana, biri sana...
Kayıt Tarihi : 24.8.2025 02:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Bazen sadece kendinle kalmak istersin. Kahvenin biri bana, biri ruhuma... Uyumayan tarafımla oturduk aynı fincanda. İçtik. Sustuk. Dinledik kendimizi.
Düşünceler sinsilesi biter mi
Ne kahve kar eder
Ne şiir
Ne yıldızlar
Az bı sessizlik
Tebrik ve esenlikle
Şiirinde uykusuz bir gecenin ruhunu öyle güzel işlemişsin ki, kahvenin kokusu satırlardan taşarak içimize siniyor. “Biri bana, biri sana...” dediğin yerde yalnızlık, özlem ve sevgi aynı anda duyuluyor. Sade, içten ve bir o kadar derin… Kalemine, yüreğine sağlık.
Çok teşekkür ederim abi. Emeğine, yüreğine sağlık.
Çok teşekkür ederim abi. Emeğine, yüreğine sağlık.
Çok teşekkür ederim abi. Emeğine, yüreğine sağlık.
TÜM YORUMLAR (5)