Kahve kokan; buram buram bakışlarının,tenindeki bebeksi gülümseyişlerin esiriyim hala,sen fark etmesende değişmedim aynıyım ben...Hayalim eski belki gözlerinde,belki de görmek istediğin gibiyim...Ama hala seninim! Hiç bir elin dokunmuşluğu yok parmaklarımda...Dudaklarımda hala senden kalma kahve lekeleri...
Ben kokunda kaybolmuşum,sen başka tenlerde bulmuşken kendini...
Seni düşünüyorum,bu sekizinci sigaram,her çekişimde dumanlı gözlerini görüyorum ve yine o anlamsız buğuyla görüyorsun beni...Bakışların yine kahve kokulu...
Sen hala başkalarının teninde gülüşüyorsun,ben kahroluyorum...Ama ben hala seninim! Hiç bir elin dokunmuşluğu yok parmaklarımda...Dudaklarımda hala senden kalma kahve lekeleri...
Bir karanlık geliyor yokluğunun ardından
Ne zaman güneş batsa bu son gecem diyorum
Vazgeç yalan dünyanın köhne saltanatından
Yetişir bunca keder, bunca elem diyorum
Her şey sağır içimde ne şiir ne musiki
Devamını Oku
Ne zaman güneş batsa bu son gecem diyorum
Vazgeç yalan dünyanın köhne saltanatından
Yetişir bunca keder, bunca elem diyorum
Her şey sağır içimde ne şiir ne musiki
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta