Kahve gözlü Şiiri - Alptekin Kılıç

gidiyorum işte kahve gözlüm,
belki bu gidiş sonum olacak,
sensizlik saracak tüm zerrelerimi,
bir kez olsun öpmeden dudaklarını
bir kez olsun okşamadan saçlarını
gözlerine bakıp kaybolmadan derinliklerinde,
gidiyorum işte..

belki senden kalan gülüşlerin avutacak beni
belki yalandanda olsa sevişlerin,
gitme deyişlerin gelecek aklıma,
yinede gideceğim senden çok uzaklara.

hayallerimi arkamda bırakarak
içimde derin yaralar açarak istemeye,
istemeye gidiyorum kahve gözlüm.

insan çok severken bitermiş herşey
iyi şeylerin hep sonu olurmuş ben,
bunu anladım farkına varamadım
elimden kayıp gittiğini,tutamadım.

zaman belki saracak yaralarımı
belki yine dinleyeceğim o hüzünlü
şarkıları
yırtsamda sana yazdığım onlarca
satırları
zor olacak gecelerim yinede gitmem gerek
kahve gözlüm.
silmem gerek sana olan hatıraları..

hep hatrırlayacağım gülüşlerimizi
bakışlarımızı birbirimize benden
hiç gitme diyişlerimizi
olsun be sevgili gitmek gerekmiş
ardına bakmadan değil baka baka
gitmekmiş,iç çeke çeke gözyaşlarıyla
ıslanarak acı ile haykırarak gitmek.

belki bir daha yüzümü görmeyeceksin
sesimi duymayacaksın belkide
ara sıra aklına gelicem işte o zaman,
beni güzel hatırla unut sana,
istemeye istemeye sarf ettiğim,
onca kelimeleri unut içindeki kini nefreti
unutma seni sevdiğimi kahve gözlüm.